تهیه ناهار مدرسه؛ هنر ژاپنی
در ژاپن هر روز صبح زود رقابتی زیرپوستی، میان مادرانی که بچه‌مدرسه‌ای دارند، آغاز می‌شود: مسابقه درست‌کردن ناهارِ مدرسه. این مادران، هرچند خسته یا پرمشغله باشند، به‌طور متوسط یک ساعت وقت صرف می‌کنند تا ناهار بچه‌هایشان را به اثری هنری تبدیل کنند. این رقابت چنان حیثیتی شده است که مادرها کلاس می‌روند یا کتاب‌های آموزشی می‌خوانند تا مهارت خود را در این زمینه افزایش دهند.
واشنگتن‌پست — هر روز صبح در سراسر این کشور، مادران -همیشه هم مادران- از خواب بلند می‌شوند و جعبه‌های کوچکی از غذاهای خوشمزه را با هنرمندی برای کودکان خود تهیه می‌کنند: گلوله‌های برنج به‌شکلِ پاندا یا خرس، با چشمان و لبخندی که از ورقی از جلبکِ دریاییِ خشک‌شده بریده شده است، سوسیس‌هایی که به‌نحوی برش خورده‌اند که به‌شکلِ هشت‌پا به نظر برسند و میوه‌هایی که خلال‌دندان‌هایی زیبا به‌شکل حیوانات در تنه آن‌ها کاشته شده است. و البته، تعادل غذایی در این مواد رعایت می‌شود.
اما برخی از مادران پا را از این هم فراتر می‌گذارند و با صرف وقتِ بیشتر نوعی جعبه ناهار تهیه می‌کنند که منحصر به ژاپنی‌هاست: کی‌یارابن یا شخصیت‌های بنتو1. تصور کنید شخصیت‌هایی کارتونی مثل هِلو کیتی یا گربه مکانیکیِ دُرِمون در بستری از کاهو گذاشته شده باشد و در کنار آن‌ها خوک‌هایی ساخته‌شده از ژامبون بر روی گلوله‌های برنج قرار گرفته باشد. گرد آن‌ها هم املت به‌شکل قلب، و هویج‌هایی بریده‌شده به‌شکل گل چیده شده باشد؛ این نوعی کاراکتر بنتو است.
سائوری اینُکوچی، سی‌وشش ساله و مادرِ دو فرزندِ چهار و پنج‌ساله، در کلاسی ویژه شرکت می‌کند تا نحوه تهیه جعبه‌های ناهارِ ظریف‌تر و زیباتر را بیاموزد. او هدف خود از شرکت در این کلاس را چنین بیان می‌کند: «با خودم فکر کردم اگر بتوانم برای کودکانم بنتوی زیباتری تهیه کنم، خوشحال خواهند شد. بنابراین، تصمیم گرفتم در این کلاس شرکت کنم.»
تومومی مارو طرز تهیه کاراکتر بنتو را به مادران آموزش می‌دهد. (کو سازاکی/ عکس از کو سازاکی برای روزنامه واشنگتن‌پست)
اینُکوچی همراه با دوست خودش مایا مینامیساوا -دارای سه فرزندِ هشت، چهار و یک‌ساله- در این کلاس شرکت کرده است. آن‌ها در این کلاس، زیر نظرِ تومومی مارو، طرز تهیه بنتو به‌شکلِ شخصیت‌های انیمیشنِ «پوکِمون» را می‌آموزند. مارو از طریق شرکت خود، اُبنتوفورکیدز، در خانه‌اش طرز تهیه انواعِ کی‌یارابن را آموزش می‌دهد. او در یوتیوب نیز کانالی دارد.
زنان در این کلاس می‌آموزند که چگونه برنج را به‌شکلِ پیکاچو، جونده زردرنگِ انیمیشن پوکِمون، درآورند؛ چگونه چشم‌ها را با استفاده از جلبک دریایی و تکه‌های پنیر درست کنند؛ و چگونه گونه‌ها را با استفاده از کرب استیکس2 بسازند. آن‌ها برای ساختن توپ‌های پوکه3 ابتدا نیمه یک گوجه‌گیلاسی را به نیمه یک تخم بلدرچین می‌چسبانند، سپس نواری از جلبک دریایی گرد آن می‌پیچند و روی آن یک قالب پنیرِ استوانه‌ای شکل قرار می‌دهند.
زنان گل‌های درختانِ بروکلی4 را از ژامبون می‌سازند و، در وسط آن، قلب‌هایی پنیری قرار می‌دهند.
در مجموع، تهیه این غذاها حدود یک ساعت طول می‌کشد، هرچند مارو، مربی آن‌ها، در این مدت بروکلی و کدوحلوایی را هم پخته است تا درون جعبه قرار دهد. مارو، به‌عنوان فردی حرفه‌ای، کل کار را در چهل دقیقه انجام می‌دهد.
مارو هنگامی کارِ تهیه جعبه‌های کی‌یارابن را آغاز کرد که پسران او کوچک‌تر بودند. اکنون، آن‌ها سیزده و شانزده‌ساله هستند. او در این باره چنین می‌گوید: «من می‌خواستم کودکانم از خوردن ناهار در کودکستان لذت ببرند.»
یکی از شاگردان مارو چنین می‌گوید: «این کار، از آنچه نخست به نظر می‌رسد، بسیار آسان‌تر است.» (کو سازاکی/ عکس از کو سازاکی برای روزنامه واشنگتن‌پست)
مارو، به‌عنوان متخصصی در ساختن کی‌یارابن، می‌تواند کل کار را در کمتر از یک ساعت انجام دهد. (کو سازاکی/ عکس از کو سازاکی برای روزنامه واشنگتن‌پست)
کم‌کم، دیگر مادران از او درخواست کمک و راهنمایی کردند، و بدین‌ترتیب، کسب‌وکار وی آغاز شد. اکنون، سیزده سال است که نحوه تهیه کی‌یارابن را آموزش می‌دهد. مارو در این باره چنین می‌گوید: «مادران دوست دارند که چهره خندانِ بچه‌هایشان را ببینید. بیشترِ مادران از ساختن کی‌یارابن لذت می‌برند، زیرا نوعی تفریح است.»
کی‌یارابن بیشتر برای خردسالان در دوران پیش‌دبستانی یا کودکستان تهیه می‌شود. هدف از این کار، آشناکردن کودکان با غذاهای متنوع و جلوگیری از شکل‌گیری عاداتِ بدِ غذایی در آن‌هاست. این رویکرد شاید دارای مزیت‌های خاصی باشد: بیشترِ کودکان ژاپنی ماهی کبابی و سبزیجات بخارپز را با لذت می‌خورند.
اما تب ساخت کی‌یارابن همچنین نشانه انتظارات زیاد از زنان است، آن هم در کشوری که، به‌دلیل ایجاد موانع در برابر اشتغال مادران، بدنام است.
دفتر هیئت‌دولت ژاپن، به‌دلیلِ اینکه در صفحه توییتر خود به مطلبی در یک وبلاگ لینک داده بود، به‌شدت مورد انتقاد قرار گرفت. در این وبلاگ، مادری توضیح داده بود که چگونه، حتی هنگامی که خسته است یا مشغله دارد، جعبه‌های ناهار زیبا درست می‌کند.
کیکو ایواتا، در وبلاگ چییرینگ فور ویمن5، چنین نوشته بود: «به‌دلیلِ آن لبخندها (یی که پسرم می‌زند)، درست‌کردنِ هر روزه بنتو تبدیل شده است به زمان تفریح و لذت من.» این وبلاگ بخشی از تلاش‌های دولت ژاپن در راستای «حمایت از زنان»6 برای ورود تعداد بیشتری از آنان به بازار کار و آماده‌سازی زمینه برای «درخشش» آن‌هاست.
در اینجا، منتقدین به تناقضی اشاره می‌کنند: ترویج این ایده که زنان باید چنین جعبه‌های ناهار وقت‌گیری بسازند، و در عین حال، تلاش دولت برای اینکه زمینه را برای اشتغالِ زنان بهبود ببخشد.
بسیاری از زنان باردار مجبور می‌شوند از شغل خود دست بکشند: یا به‌دلیلِ ماتاهارا7 (آزار به‌دلیل بارداری) یا به‌خاطرِ آنکه فرهنگِ سرسختِ کار با زندگی خانوادگی سازگار نیست. به‌طورِ ویژه، کودکستان‌هایِ ژاپن وظایف سنگینی را بر دوش مادران می‌گذارند: از دوختن کیسه‌های کوچک برای کتاب‌ها و کفش‌ها گرفته تا ساختن بسته‌های ناهار زیبا.
در این زمینه، هیچ نوع کمبودی از نظر ایده و الهام وجود ندارد.
فضای اینترنت در ژاپن پر از عکس‌های جذاب از انواع کی‌یارابن است و صدها جلد کتاب در این باره وجود دارد، با عناوینی نظیر کی‌یارابن برای تازه‌کارها؛ شما می‌توانید در صبحی پرمشغله به‌سرعت کی‌یارابنی زیبا درست کنید!8.
فروشگاه‌های لوازمِ خانگی دارای قفسه‌هایی هستند پر از قالب‌هایی که، به‌راحتی، برنج و حتی تخم‌مرغ‌های آب‌پز را به‌شکلِ انواع حیوانات در می‌آورند. سوپرمارکت‌ها هم که پوشش‌های کاغذی زیبایی برای کف جعبه‌ها می‌فروشند.
یکی از شبکه‌های تلویزیونی کابلی، نمایشی پخش می‌کند که نحوه ساخت کی‌یارابن بر اساس نشانه‌هایِ خوش‌شانسی را آموزش می‌دهد؛ این نشانه‌ها در سراسر ژاپن وجود دارند. حتی مسابقاتِ ساختِ کی‌یارابن برگزار می‌شود و مادران برای ساخت بهترین و جذاب‌ترین جعبه با یکدیگر رقابت می‌کنند. اما روزهای رویدادهای ورزشی و دیگر رخدادها در مدرسه، که مادران در آن‌ها حضور دارند و می‌توانند جعبه بنتوی کودکان دیگر را برانداز کنند، اغلب به رقابتی خاصِ خود تبدیل می‌شود.
این نوع فشار بر مادران می‌تواند گرفتاری‌های فراوانی به وجود آورد. در اوایل امسال،گزارشی خبری با عنوان «کی‌یارابن علت ماجراست! مادران صمیمی با یکدیگر دعوا می‌کنند!» حسادت برخی مادران به یکدیگر را توصیف کرد. حتی برخی کودکستان‌ها، از ترس آزار و اذیت، آوردن کی‌یارابن را ممنوع کرده‌اند: کودکان، آن‌هایی را که جعبه‌های ناهارِ ساده‌تر و پایین‌تر از حد معمول دارند، دست می‌اندازند.
به‌طورِ قطع، این کار مخالفینی هم دارد. زنی به‌زبان ژاپنی در کوک‌پد، سایت معروف آشپزی، چنین نوشته است: «من عکس‌های کی‌یارابن را در فیسبوک دیدم و متوجه شدم که آن‌ها را مادرانی درست می‌کنند که ساعت چهار یا پنج صبح از خواب بلند می‌شوند. بسیار خوش‌حالم که مادری در کشور ژاپن نیستم.»
اما مینامیساوا و اینُکوچی، که هیچ‌یک از آن‌ها در بیرون از خانه کار نمی‌کند، می‌گفتند شرکت در کلاس آموزش ساخت کی‌یارابن برای آن‌ها الهام‌بخش بوده است.
مینامیساوا چنین می‌گوید: «این کار از آنچه اول به نظر می‌آید، بسیار آسان‌تر است»، هرچند او اعتراف می‌کند که بیشترِ کارهای مقدماتی را مارو انجام داده است. او می‌گوید: «اگر قرار بود خودم همه‌چیز را از صفر انجام بدهم، کار سختی بود.»
بیشترِ روزها، مینامیساوا پانزده یا بیست دقیقه وقت می‌گذارد و برای هریک از کودکانِ بزرگ‌تر خود، یک جعبه‌ناهار آماده می‌کند، البته این کار برای تهیه جعبه‌های کامل‌تر دو برابر وقت می‌گیرد. او، از همین حالا، به فکرِ این است که برای جشن هالووین، گلوله‌های برنج به‌شکلِ ارواح درست کند.
اینُکوچی می‌گوید که در خانه برای اینکه گلوله‌های برنج را به شکل‌های مختلف درآورد، از ورق پلاستیکی استفاده خواهد کرد. او می‌گوید: «می‌خواهم خیلی کار کنم و بنتوی زیبایی از کار درآورم.» مینامیساوا در ادامه می‌گوید: «وقتی کودکانم با جعبه بنتوی خالی به خانه می‌آیند، واقعاً خوشحال می‌شوم.»
* یوکی اُدا در تهیه این گزارش نقش داشته است.
پی‌نوشت‌ها:
* این مطلب در تاریخ 3 اکتبر 2016 با عنوان The Japanese art of making school lunch در وب‌سایت واشنگتن‌پست منتشر شده است و وب‌سایت ترجمان در تاریخ 14 آذر 13955 این مطلب را با عنوان تهیه ناهار مدرسه؛ هنر ژاپنی ترجمه و منتشر کرده است.
* آنا فیفیلد، رئیس دفتر روزنامه واشنگتن‌پست در توکیوست و گزارش‌های او بر ژاپن و جزایر کره متمرکز است. او پیش‌ازاین از شهرهای واشنگتن، سئول، سیدنی، لندن و نقاط مختلف خاورمیانه، برای روزنامه فایننشال‌تایمز گزارش تهیه می‌کرده است.
[1] character bento
بنتو نام ظرف غذایی است که بچه های ژاپنی به مدرسه می برند. شخصیت‌های بنتو، به کاراکترهایی کارتونی یا عروسکی گفته می‌شود که معمولا در بنتوها استفاده می‌شود.
[2] نوعی غذای دریایی شبیه به پاهای خرچنگ با ظاهری سرخ‌رنگ. [مترجم]
[3] توپ‌هایی که در بازی پوکمون از آن‌ها استفاده می‌شود. [مترجم]
[4] اَشکالی شبیه به کلم بروکلی. [مترجم]
[5] Cheering for Women
[6] Womenomics
[7] mata-hara، فشار به زنان در محیط کار به‌دلیلِ بارداری. از ترکیب دو واژه maternity و harassment به‌ترتیب، به‌معنای مادری و آزار ساخته شده است. [مترجم]
[8] Kyara-ben for First-timers: You Can Make Cute Kyara-ben Quickly on a Busy Morning!
نویسنده مطلب : آنا فیفیلد
منبع دریافت این مطلب : ترجمان علوم انسانی