هانا هیولای کوچک بامزه، پشمالو و سبز رنگ عاشق گشت و گذار در بیرون خانه، به ویژه ساحل دریا است. اما هانا و دوستانش دوست ندارند بعد از پایان تفریحشان در ساحل، زبالههایشان را جمع و آنجا را تمیز کنند. هانا ساحل را پر از زباله رها میکند و به غواصی میرود. در آنجا متوجه میشود بطریهای خالی، کیسههای پلاستیکی و زبالههای دیگر دریا را آلوده کردهاند. او به فکر میافتد دریا را نجات دهد. برای این کار ابتدا باید بفهمد آلودگی از کجا می آید و چهطور میتواند جلوی آن را بگیرد. پس دست به کار میشود.
کودکان با دنبال کردن سفر هیولای سبز در سفرش برای نجات دنیا یاد میگیرند که خود چگونه یک هیولا سبز کوچک باشند. این کتاب هم سرگرمکننده و هم آموزشی است. در انتهای کتاب صفحهای به توضیح واژههای دشوار کتاب اختصاص داده شده است.
هدف از این کتاب، آشنایی با کاهش میزان زباله، استفاده مجدد از دورریختنیها و بازیافت زباله به کودکان است.
«هیولای سبز دنیا را نجات میدهد» به نوشته ی آلیسون اینچز، تصویر گری ویویونا گاروفولی و با ترجمه هایده کروبی توسط شرکت انتشارات فنی ایران منتشر و روانه بازار شده است.
کلمات کلیدی : کتاب داستان | معرفی کتاب داستان | کتاب تربیتی کودک | آموزش به کودکان | خرید کتاب تربیتی | آموزش کودکان | کودک و نوجوان | مجموعه هیولای سبز
اتیوپی؛برنامه سواد آموزی اسب محور
در روستایی دورافتاده در اتیوپی راهی کاربردی و خلاقانه برای بردن ادبیات نزد کودکان وجود دارد: استفاده از اسبها همچون کتابخانه هایی سیار برای آموزش به کودکان.
ناگاسا جانفا، یک اجرا کننده این طرح است که هر یکشنبه با کتابها و کتابخانه سیار خود نزد کودکان می رود.
ناگاسا و اسبش بخشی از طرحی موسوم به «برنامه سوادآموزی اسب محور» است که برنامه ای است که توسط یک سازمان غیر دولتی به نام «اتیوپی می خواند» اجرا می شود.
این سازمان شبکه ای از بیش از 65 کتابخانه در سراسر کشور با حداقل یک کتابخانه در هر استان اتیوپی است. این برنامه به حدی موفق بوده که در کشورهایی همچون رواندا و غنا هم اجرا شده است.
فرانسه؛طرح موسسه انترمِد-رابینسون برای کمک به کودکان کولی
فقر و تبعیض از چالشهایی است که مردم کولی دائم با آن مواجه هستند. در فرانسه تنها نیمی از کودکان کولی به مدرسه فرستاده می شوند. اما یک معلم تلاش می کند تا با تبدیل فضاهای عمومی به کلاسهای درس، آموزشی غیر رسمی را به جمعیت کولی ها ارائه کند.
در لونگژومو در 20 کیلومتری پاریس، لااورا، زن جوانی است که اصالتی کولی دارد و یک آموزگار اجتماعی برای موسسه انترمِد-رابینسون است. او دو بار در هفته، کارگاه هایی آموزشی در دو اردوگاه کولی ها برگزار می کند.
این موسسه به ثبت نام دانش آموزان در مدرسه کمک می کند، اما برخی از کودکان به مدرسه نمی روند زیرا آنها زبان فرانسه بلد نیستند. در نتیجه لااورا کار را از پایه آغاز می کند.
کارگاههای این موسسه بر مدلی از آموزش اجتماعی استوار است که پذیرش در آن بدون قید و شرط است. هر کس آزاد است که برود و بیاید. آموزش دسته جمعی و اجتماعی شدن از طریق بازی مورد تشویق قرار می گیرد. از بیان هنری برای افزایش اعتماد به نفس و استقلال فردی استفاده می شود.
در میان کودکانی که در اردوگاه زندگی می کنند، بیش از نیمی از آنها کارگاهها را به طور دائم دنبال می کنند و اگر اردوگاه تخلیه شود، موسسه این گروه از کودکان را دنبال خواهد کرد. کارگاه های سیار آموزشی 10 سال پیش ایجاد شدند.
بنا به گفته مرکز حقوق کولی های اروپا در فرانسه کمتر از نیمی از کودکان کولی که در سن مدرسه رفتن هستند، به مدرسه می روند.
معمولا دخترانی که در میان جوامع عشایری به دنیا می آیند، به بزرگ کردن دام ها می پردازند، خانه دار می شوند و اغلب هم زود ازدواج می کنند و آموزش برای آنها در اولویت نیست. مدرسه ای در کنیا وجود دارد که موفق شده است تعداد زیادی از این زنان جوان را جذب کند. اما آنها باید سخت مبارزه کنند.
در اجتماع تورکانا در پایین تپه موگیلا در کنیا که مناقشات عشایری هم جریان داشته، مدرسه ای به نشانه آتش بس میان اجتماعات درگیر ساخته شده است و به دختران عشایری این امکان را می دهد که تنها زنی خانه دار، مادر و کارگر خانگی که با ازدواجشان گاو و گوسفند خانه را افزایش می دهند، نباشند.
مدرسه لوپایدین با هدف تشویق دختران به یادگیری در این منطقه بنا شده است. بودجه آن از طرف افراد خیّر تامین می شود که شامل دولت کنیا و جمعیتهای اهداگر است. ثبت نام دانش آموزان در طول سالها و از زمان شروع به کار آن در سال 2010 افزایش یافته است. در حالی که آنها با رفتن به مدرسه تلاش می کنند آینده ای معنادارتر برای خود رقم زنند.
علی رغم تلاش مسئولان مدرسه برای پدید آوردن پناهگاهی امن برای این دختران، با فراهم کردن امکاناتی شبانه روزی، آنها همچنان در جلوگیری از ازدواج دختران در دوران تعطیلات ناتوان هستند.
در عین حال چالشهای اداره کردن این نهاد در منطقه ای چنین خشک و بی آب زیاد است. امکانات در دسترس نامعقول و منابع آب هم نادر هستند و فقدان کارکنان آموزشی هم وجود دارد.
منبع دریافت این مطلب : یورو نیوز