جیغ زدن کودک را جدی نگیرید!
محمود بیات روان شناس و مشاور ، اظهار داشت: جیغ های کودک در ماه های اولیه زندگی حکم یادگیری و تجربه کردن را دارد ولی معمولا زمانی که توانایی سخن گفتن را نداشته باشد برای بیان احساسات درونی خودش همچنین شنیدن و سنجیدن عکس العمل اطرافیان اقدام به این کار می کند.
وی تصریح کرد: والدین باید با برخورد آرام این پیام را به کودک بدهند که با فریاد زدن کاری از پیش نبرده و به خواسته اش نمی رسد.
بیات گفت: پرت کردن حواس کودک از آن موضوع در زمان انجام فریاد زدن یکی دیگر از راه های برخورد با جیغ کودکان است ولی هر چه به دو سالگی نزدیک تر می شود، امکان گفت و گو با وی در مورد هیجاناتش بیشتر فراهم خواهد شد.
این روان شناس در پایان بیان کرد: هرگز جواب نه خود را با جیغ کودک به بله تبدیل نکنید و نسبت به آن بی تفاوت باشید زیرا به محض اینکه او بفهمد با این کار والدینش را کلافه می کند و مجبور به کوتاه آمدن و انجام خواسته اش می شوند، پس می آموزد که فریاد زدن راحت ترین راه برای دسترسی به اهدافش است.
منبع دریافت این مطلب : باشگاه خبرنگاران جوان
ارتقای مهارت اجتماعی کودک با انجام بازی های گروهی
فرید منادی روان شناس تربیتی، اظهار داشت: افراد باید از زمان کودکی با مهارت های اجتماعی و شیوه برقراری ارتباط با دیگران آشنا شوند و اگر چنین نشود در دوره بزرگسالی با مشکلات بیشتری رو برو خواهند شد.
وی در ادامه تاکید کرد: انجام بازی ها و فعالیت های متناسب با جامعه و مناسب سن کودک در منزل موجب می شود تا هنگام ورود به مدرسه و یا محیط های جدید با حجم اطلاعات وسیع و ناشناخته روبرو نشود و بدون ترس و فشار محیط، به کار خود ادامه دهد.
منادی گفت: کودک را تشویق به ورزش کردن برای داشتن اندامی سالم و متناسب و حفظ آراستگی ظاهریش کنید زیرا گاهی بچه هایی که اندامی خیلی لاغر، چاق، کوتاه قد دارند و یا از نظر پوشش و آرایش ظاهری وضعیت مناسبی ندارند از سوی دیگر کودکان مورد تمسخر قرار می گیرند.
این روان شناس تربیتی در پایان گفت: کودک را به تشویق به بازی و انجام فعالیت های گروهی در جمع دوستان و همسالانش کنید زیرا این کار باعث افزایش اعتماد به نفس و تقویت روحیه همکاری همچنین افزایش مهارت های اجتماعی او می شود.
منبع دریافت این مطلب : باشگاه خبرنگاران جوان
تاثیر ناسازگاری والدین بر رشد رفتاری فرزندان
شیوا وکیلی روان شناس، اظهار داشت: تعامل صحیح میان زوجین اساس هر خانواده است که باعث ایجاد سعادت و ارتباطات محترمانه میان آن ها می شود و در این بین رشد رفتاری کودک به شدت متاثر از این ارتباطات و تعاملات است.
وی افزود: خانواده هایی که از درگیری، تنش و دشمنی ها به دور هستند و والدین با یکدیگر تفاهم دارند، باعث ایجاد زمینه های تربیتی سالم و بدون هیچ گونه نگرانی و پیچیدگی برای فرزندان می شوند.
وکیلی ادامه داد: کودکان راه و روش زندگی خود را از والدینشان فرا می گیرند و درگیری های موجود در خانواده باعث استرس و ناراحتی آنان می شود.
وی گفت: اگر محیط خانواده سرشار از احترام و آرامش میان اعضای خانواده بویژه والدین باشد، فرزندان احساس امنیت، سعادت و آرامش خاطر دارند و برای تحمل سختی ها در آینده آمادگی لازم را پیدا می کنند.
این روان شناس در پایان تصریح کرد: والدین باید آرامش را در منزل حفظ و از مشاجره و دعوا بخصوص در مقابل فرزندان خودداری کنند و اگر روابط آن ها دچار بحران شد، اجازه ندهند که آنان از این موضوع باخبر شوند.
منبع دریافت این مطلب : باشگاه خبرنگاران جوان
مدیریت مالی را از کودکی آموزش دهید؟
فریبا احدی بیگلو روان شناس و مشاور ، اظهار داشت: دادن پول تو جیبی به کودک مهم است ولی مهم تر از آن آموزش استفاده و در واقع واگذاری مدیریت خرج کردن این پول به فرزند است.
وی افزود: کودک باید بیاموزد که پول تو جیبی، پول بادآورده ای نیست و به عنوان قسمتی از درآمد و مخارج خانواده محسوب می شود و با توجه به نیازهای واقعی او تعیین شده است.
احدی بیگلو تصریح کرد: به فرزند خود آموزش دهید که چه مخارجی را باید برای خود متقبل شود و چه مقداری نیز باید برای تفریح، پس انداز و یا خرید در نظر داشته باشد.
وی بیان کرد: در ابتدای هر سال تحصیلی و با تغییر مخارج فرزند، مقدار پول تو جیبی او را مورد بازبینی قرار دهید.
این روان شناس در پایان گفت: مقدار پول تو جیبی کودک بستگی به سطح رفاه خانواده و مخارج آن ها در بیرون از خانه دارد و باید قوانین و مسئولیت های استفاده از این پول به کودک آموزش داده شود.
منبع دریافت این مطلب : باشگاه خبرنگاران جوان
کودکان نصحیت کردن را نمی پذیرند
نسترن نیک جو روان شناس و مشاور ، اظهارداشت: یکی از مواردی که باید هنگام گفتگو و صحبت کردن با کودک توسط والدین رعایت شود این است، زمانی که او اظهار نظری درباره خودش می کند، بهتر است که با تایید یا عدم تایید پاسخ ندهیم بلکه در جواب به گفتار وی از جزئیاتی استفاده کنیم که کودک متوجه خواسته و انتظارات ما شود.
وی در ادامه اضافه کرد: یکی دیگر از شرایطی که باید در زمان گفتگو با فرزندان به آن توجه کرد عدم بحث، اظهار نظر، نصیحت، پند و اندرز و یا ارائه راه حل های پیش پا افتاده به کودک است مثلا هنگامی که او از ضعیف بودن در درسش صحبت می کند، نباید این موضوع را تایید کنیم و یا بگوییم اگر بیشتر درس می خواندی، درست بهتر از این می شد زیرا بیان این جملات در اصلاح شیوه رفتاری آن ها تاثیر زیادی ندارد.
نیک جو تصریح کرد: این نوع ارائه پیشنهاد و اظهار نظر به کودک در واقع نوعی کمک شتاب زده و عجولانه به اوست که باعث لطمه به حس( احترام به خود) و درنتیجه عدم اعتماد به نفس در وی می شود و در بزرگسالی نیز موجب ترس و اضطراب در انجام کارها و قدرت ریسک پذیری بسیار پایین در فرد خواهد شد.
وی تاکید کرد: برای ایجاد درک و اشتیاق کودک به انجام کارهای مختلف بویژه درس خواندن و همچنین بازخورد مثبت در وی، مثلا در جواب به اینکه درسش ضعیف است می توان گفت، می دانم که فلان درس خیلی آسان نیست و حتی برخی مسائل آن قدر سخت است که به سختی حل می شود، ولی ما به تلاشت ایمان داریم وقطعاً اگر خودت بخواهی در درس هایت موفق می شوی.
این روان شناس در پایان بیان کرد: با این گفتار والدین، کودک اطمینان پیدا می کند که مهم سعی و تلاش او در انجام درست کارهاست و نتیجه چندان مهم نیست و بنابراین اضطراب و استرسی برای دستیابی به بهترین بودن ندارد.
منبع دریافت این مطلب : باشگاه خبرنگاران جوان