به گزارش تیزلند، به نقل از خبرآنلاین؛ در پی افزایش آلودگی هوا،کمیته اضطرار آلودگی هوای تهران ساعت 17 امروز تشکیل شد. این کمیته اعلام کرد مهدهای کودک، پیش دبستانیها و مدارس ابتدایی (اول تا ششم) پایتخت و شهرستانهای استان بجز فیروزکوه، پردیس و دماوند فردا دوشنبه 24 آبان 95 تعطیل است.
همچنین طرح ترافیک تا ساعت 19 اجرا می شود. کمیته اضطرار همه مصوبات نشست روز گذشته خود را پابرجا اعلام کرد. روز گذشته کمیته اضطرار فروش طرح روزانه را متوقف کرد. همچنین تصمیم گرفته شد زنگ ورزش مدارس برقرار نباشد. صبح امروز هم اعلام شد محدوده طرح ترافیک به محدوده طرح زوج و فرد گسترش پیدا کند.
امروز آلوده ترین روز سال 95 در پایتخت بوده است؛ شرایط هوای شهر تهران در شرایط ناسالم برای همه افراد جامعه قرار داشت.
مطابق پیشبینی سازمان هواشناسی تا 48 ساعت آینده وضعیت هوا به همین منوال است.
منبع دریافت این مطلب : خبرآنلاین
به گزارش تیزلند و به نقل از مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش به نقل از استان سیستان و بلوچستان حسین شجاعی گفت : گزینش مناسب، فضای فیزیکی ایده آل ، محتوای متنوع و خوب ، معلمین دارای شرایط عالی برای آموزش و مدیریت مطلوب از مهمترین ویژگیهای است که برای توسعه مدارس تیزهوشان در سازمان مرکزی مورد نظراست.
وی اظهار کرد : باهدف جلوگیری از گسترش بی رویه مدارس استعدادهای درخشان در استان های کشور شرایط خاصی برای جذب دانش آموزان با آمار محدود همه ساله برنامه ریزی می شود.
شجاعی ادامه داد:رعایت استانداردهای لازم برای مدارس استعدادهای درخشان لازم و ضروری است شرایط برای دانش آموزان درحال تحصیل تسهیل شده و بخشنامه های گذشته به گونه ای تغییر کرده تا منجر به خروج دانش آموزان نشودمگر در صورتی که ورود دانش آموز به سایر مدارس باعث پیشرفت در تحصیل شود
شجاعی همچنین به دوفعالیت دیگر حوزه استعدادهای درخشان اشاره کرد و جشنواره جوان خوارزمی وبرگزاری المپیادهای علمی را از مصوبات هیات امنای مرکز عنوان کرد وتصریح کرد: جشنواره جوان خوارزمی در 16رشته دانش آموزان مستعد را شناسایی می کند و زمینه رابرای رشد متناسب با توانمندی آنها فراهم می کند.
شجاعی افزود :کلیت فعالیت طرح "شهاب" روی شناسایی دانش آموزان است و در چشم انداز 1404این طرح در همه مدارس و مقاطع تحصیلی اجرا می شود.
به گزارش تیزلند، به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، محمد بازگیر رئیس اداره محیط زیست تهران ؛ پیرامون وضعیت تعطیلی مدارس برای فردا و با توجه به اینکه شرایط آلودگی هوا همچنان برقرار است، اظهار داشت: طبق جلسه اضطراری که روز گذشته برگزار شد روند تعطیلی مدارس فقط مربوط به ساعت ورزش میشود.
وی ادامه داد: طبق تصمیمگیریها مدارس فردا دایر هستند و فقط کاهش فعالیتهای فیزیکی در فضای باز در دستور کار قرار دارد.
بازگیر یادآور شد: تصمیم برای تعطیلی مدارس در جلسه اضطرار مطرح شده و قطعی میشود و با توجه به اینکه امروز جلسه جدیدی تشکیل نشده و تصمیمگیریها از روز گذشته فقط تعطیلی ساعت ورزش بوده لذا تغییری تا این لحظه در تصمیمات ارائه نشده است.
منبع دریافت این مطلب : باشگاه خبرنگاران جوان
خواب به فرآیند رشد کودک کمک میکند. میزان خواب و نحوهی خوابیدن، حاوی اطلاعات مهمی از وضعیت جسمی و روحی کودک است.
چرا کودکان به خواب کافی نیاز دارند؟
جثهی کوچک کودکان برای رشد کردن و سالم ماندن به خواب نیاز دارد. در زمان خواب ماهیچههای بدن، بهویژهی ماهیچههای قلب بازسازی میشوند. خواب در کنترل سیگنالهای گرسنگی نقش دارد و با تنظیم این سیگنالها، به حفظ وزن کودک کمک میکند.
خواب و تقویت قوای مغز
خواب کافی با افزایش قدرت حافظه، مانع فراموشی میشود و عامل موثری در یادگیری و عملکرد بهتر دانشآموزان در مدرسه است. به گفتهی پروفسور کوشیدا (Kushida) رئیس مرکز پزشکی مطالعات خواب دانشگاه استنفورد: «خواب بر رمزگذاریهای هیپوکامپ و تثبیت حافظه تاثیر میگذارد.»؛ هیپوکامپ بخشی از دستگاه لیمبیک مغز است و نقش مهمی در یادگیری ایفا میکند.
فرزند شما به چه میزان خواب در شبانهروز نیاز دارد؟
میزان خواب کافی با توجه به سن فرزندتان متغیر است. کودکان نوپا به 11 تا 14 ساعت خواب در شبانهروز نیاز دارند. در کودکان سه تا پنج سال این میزان کاهش مییابد و به 11 تا 13 ساعت میرسد. کودکان 6 تا 13 ساله باید 9 تا 11 ساعت در شبانهروز بخوابند و 8 تا10 ساعت خواب برای نوجوانان کافی است.
خواب نیمروزی
خواب نیمروزی یا به اصلاح چرت زدن کودک به میزان خواب شبانهی او بستگی دارد. همانطور که گفته شد کودک نوپا تقریبا به 14 ساعت خواب نیاز دارد و اگر خواب شبانهی او 8 ساعت است، با چرت در میانهی روز میتواند این مقدار را تامین کند.
چرت نیمروزی در سن 5 سالگی متوقف میشود. و اگر کودک شما در این سن همچنان به خواب نیمروزی نیاز دارد، باید ساعت خواب شبانهی او بیشتر شود و زودتر به رختخواب برود. همچنین خواب نیمروزی نوجوانان نیز، نشانهی کمبود خواب شبانهی آنها است.
چطور باید کودک را به رختخواب برد؟
نباید تلاش برای خواباندن کودک تبدیل به درگیری شود. خواباندن کودک حتی در تعطیلات آخر هفته باید روال عادی خود را داشته باشد. برای آرام کردن افکار کودک و کمک به خواب بهتر او میتوانید در نور کم برای او کتاب بخوانید. اتاق خواب باید تاریک، خنک، ساکت و بدون وسایل دارای نمایشگر مانند تلویزیون باشد. برای کودکانی که مشکل خواب دارند، تختخواب فقط باید محلی برای خواب باشد و هنگام مطالعه، انجام تکالیف مدرسه و بازی کردن نباید از آن استفاده کرد.
خوابِ به موقع در نوجوانان
ممکن است فرزند نوجوان شما بر اساس ساعت درونی بدنش، دیر به خواب برود و برای جبران کمبود خواب، روز بعد دیر بیدار شود. کمک به نوجوان برای داشتن خوابی منظم و به موقع ساده نیست اما با رعایت چند راهکار امکانپذیر است. نور اتاق را کم کنید، حتی اگر فرزندتان برای خوابیدن آماده نیست. همانطور که قبلا هم گفته شد اتاق خواب باید خنک باشد. موقع خواب تلویزیون، موبایل و کامپیوتر باید خاموش باشند. بهتر است نوجوان شما در تعطیلات آخر هفته، فقط دو ساعت بیشتر از روزهای معمولی بخوابد.
آیا باید زمان بازگشایی مدارس تغییر کند؟
ساعت شروع مدارس همیشه موضوع بحثبرانگیزی میان والدین و اولیای مدرسه بوده است. در شرایطی که شیفت صبح مدارس معمولا از ساعت 7 آغاز میشود و اغلب نوجوانان تا ساعت 11 شب بیدار هستند، زمان کافی برای خوابیدن آنها وجود ندارد. بازگشایی دیرتر مدارس اگر به زمان خواب نوجوان کمک کند میتواند باعث عملکرد درسی بهتر او شود. تحقیقات نشان میدهد نوجوانانی که خواب کافی دارند نمرات بهتر و بالاتری کسب میکنند. اما چون در حال حاضر اجرای این گزینه امکانپذیر نیست، بهتر است روی به رختخواب فرستادن به موقع کودکان تمرکز کنیم.
آیا میزان خواب فرزند شما کافی است؟
اگر فرزندتان بعد از 15 تا 30 دقیقه پس از رفتن به رختخواب، به خواب میرود و به هنگام صبح، مشکلی با بیدار کردن او ندارید و لازم نیست مدام به اتاقش بروید و او را بیدار کنید، و اگر مدام خمیاز نمیکشد و به خواب نیمروزی نیاز ندارد، باید گفت بله او به مقدار کافی میخوابد.
بسیاری از مشکلات مربوط به خواب، بخشی از فرآیند رشد کودک است. اما گاهی این مشکلات نشانههایی از وجود یک اختلال هستند. اگر به هنگام خواب مشکلاتی از قبیل خروپف، وقفههای طولانی در تنفس و مشکلات تنفسی در کودک خود مشاهده کردید، باید برای درمان به پزشک اطفال مراجعه کنید. مشکلات دیگر مانند راه رفتن در خواب، کابوس دیدن و شب ادراری نیز نشانههایی از وجود اختلالات خواب در کودکان هستند.
تفاوت اختلال بیشفعالی با کمبود خواب
کمبود خواب در کودکان و بزرگسالان شکل یکسانی ندارد. وقتی که بزرگسالان دچار کمبود خواب میشوند، خسته به نظر میرسند و حرکاتشان آهستهتر میشود، اما ممکن است کودک شما این کمبود را به صورت افزایش انرژی و هیجان نشان دهد و گاه شبیه به اختلال بیشفعالی به نظر برسد. متخصص اطفال در تشخیص صحیح میتواند به شما کمک کند. تحقیقات نشان میدهد حتی اگر کودک شما اختلال بیشفعالی داشته باشد، باز هم خواب کافی به افزایش توجه و کاهش علائم اختلال در او، کمک خواهد کرد.
منبع دریافت این مطلب : وب سایت چطور
عجب زمانهای شده! چرا دیگر کودکان نمیتوانند کودکی کنند. مسلما باید به فشارها و برنامهریزیهای بیش از اندازه و استرس امتحانات که والدین به فرزندانشان تحمیل میکنند نیز توجه داشت. اما تعداد کمی از ما در مقابل تبِ رقابتیای که بین والدین در همهی زمینهای بازی کودکان و جشن تولدهای پیشدبستانی داغ شده است مصون ماندهایم. زبانهای خارجه حالا دیگر الفبای جدید شدهاند و مهدکودکها هم حکم کلاس دوم دبستان را دارند. دکتر کیمبرلی برنمان که استادیار موسسهی ملی تحقیقات آموزشهای ابتدایی دانشگاه راتگرز در نیوجرسی و مشاور تحصیلی شبکهی رادیوی ملی در زمینهی آموزش است، در یکی از خاطراتش میگوید، «به یاد دارم وقتی پسرم نوپا بود، در محوطهی بازی کودکان کنار مادر دیگری نشسته بودم. مادر کناری من فخر میفروخت که بچهی من تمام حروف الفبا را بلد است و میتواند تا 20 بشمارد. من هم میدانستم که پسرم بالاخره خودش همهی این چیزها را یاد میگیرد، اما باز هم در دلم میگفتم، چه بد! چرا من نمیتوانم از این جور حرفها دربارهی پسرم بزنم؟»
بههر حال علیرغم این جنون مفرط به نبوغ که خیلی از آمریکاییها را به خودش مبتلا کرده است، دانشآموزان آمریکایی تلاش میکنند تا خودشان را در سطح دانشآموزان دیگر کشورهای جهان نگه دارند. عملکرد بچههای آمریکایی نسبت به دانشآموزان کشورهایی مانند فنلاند، سنگاپور و کرهی جنوبی در پرورش نسل جدیدِ نوابغ ریاضیات و علوم ضعیفتر است، در حالی که همین ریاضیات و علوم هستند که مهارتهای اصلی دنیای نوین دیجیتالمحور ما را میسازند. اما خطاهای ما در بحث پرورش نبوغ و استعداد کودکانمان از کجا ریشه میگیرد؟ منظورمان از کودک نابغه چیست و این امر به چه خصوصیاتی اشاره دارد؟
گاهی اوقات کودک فقط زودتر شروع به حرف زدن میکند یا میتواند نام خود را زودتر از همسالانش بنویسد، اما در دیگر مواقع … نمیدانم چطور باید گفت! کودک استعداد خاصی از خود بروز میدهد: کنجکاوی، درک شهودی و بلوغ طبیعیای که کودک از خود نشان میدهد او را از دیگر همسالانش متمایز و برجسته میسازد.
وقتی استیو جابز، رئیس فقید کمپانی Apple و مغز متفکر پشت ارزشمندترین ابزارهای دیجیتال، در اکتبر 2011 درگذشت، در آن زمان کارشناسان و متفکران بسیاری از سراسر جهان به تحقیق دربارهی توصیف دقیق خصوصیاتی پرداختند که او را تا این حد نابغه و باهوش ساخته بودند. پاسخهایی که اغلب دربارهی نبوغ استیو جابز مطرح میشد، بهنظر بهاندازهی خود ابداع جادویی جعبههای رایانهای استیو جابز در هالهای از ابهام قرار داشتند. هرچند زمانی میتوان هوش و نبوغ را پیدا کرد که نابغهها بتوانند در آزمایشِ زندگی خود را اثبات کنند.
اما آیا میتوان هوش را ارزیابی کرد؟ چه کاری از دست شما برمیآید تا به کودکتان کمک کنید که صاحب چنین استعدادی بشود؟ به مطالعهی این مقاله ادامه دهید تا ببینید چگونه میتوانید نبوغ را در کودکتان پرورش بدهید و با چند نکته کاربردی برای تقویت هوش کودکان،آشنا شوید. خواهید دید که چگونه میتوان از عملکرد کودک در مدرسه تا رفتنش به فروشگاه به عنوان فرصتی برای ایجاد و توسعهی دایرهی لغات، مهارتهای ریاضی و ذکاوت مالی او استفاده کرد.
توصیف نبوغ
اولین نکته این است که نبوغ یک اصطلاح فرهنگی است. هیچ توصیف آماریای از نبوغ وجود ندارد. حتی آزمون سختگیرانهای که انجمن بینالمللی معروف بهرهی هوشی بالای Mensa برگزار میکند، نوابغ را شناسایی نمیکند بلکه صرفا میتواند افرادی را شناسایی کند که از نظر داشتن بالاترین خلاقیت و توانایی، جزءِ 2 درصدِ برتر جمعیت جهان محسوب میشوند. بهجای واژهی «نابغه»، در دنیای تحصیل و آموزش، اصطلاح «مستعد» رایجتر و از نظر سیاسی صحیحتر محسوب میشود. مدارس بسیاری برنامهای برای «افراد مستعد» دارند، اما چه تعداد از کودکان عملا به این گروه تعلق دارند؟ به گزارش انجمن بینالمللی کودکان مستعد، حدود 6 درصد از کودکان آمریکایی جزءِ این گروه هستند. دیگر کارشناسان اعتقاد دارند که این تعداد با نگاهی سخاوتمندانه ارائه شده و عملا میزان واقعی کودکان مستعد کمتر از این آمار است. میشل ری، مشاور سابق سازمان مدارس دولتی واشنگتن و مدیرعامل و موسس شرکت StudentsFirst که فعالیتهای خود را وقف بهبود مدارس دولتی در سطح ابتدایی کرده است، در این باره میگوید، «کودکان مستعد بسیار نادرند … در یک کلاسِ سطح متوسط هیچ کودک مستعدی پیدا نمیشود. دختر من در کلاس افراد مستعد درس میخواند. حدود 20 درصد از دانشآموزان همسال دخترم در این کلاسها هستند، هوم … ولی همهی این 20 درصد واقعا جزءِ دانشآموزان مستعد نیستند». کلاسهای ویژه میتواند از همان مهدکودکها شروع شوند و در آنها از طریق مشاهدهی رفتار کودک و بررسی نتایج یک سری از تواناییهای آموزشی رایج و آزمونهای استدلالی میتوان افراد مستعد و غیرمستعد را از هم تشخیص داد. بعضی والدین همچنین از کمک روانشناسان کودک برای سنجش استعدادهای فرزندان خود استفاده میکنند که البته این فرایندِ استعدادیابی عمدتا بوسیلهی آزمون IQ صورت میگیرد.
حقایق پنهانِ آزمونهای ارزیابی استعداد
امتحانات استانداردی که در مدارس ابتدایی دولتی برگزار میشود، فقط میزان یادگیری دانشآموزان را از بخشهای تدریس شدهی محتوای آموزشی الزامی دولت ارزیابی میکنند. از طرف دیگر، آزمونهای IQ بیشتر به تواناییهای منطقی و استدلالی میپردازند. دکتر فرانک لوئیس، روانشناس آمریکاییِ سرپرست موسسهی Mensa و مولف کتاب «پاسخ IQ» میگوید، «این آزمونها توانایی کودک را در پیدا کردن راهحلهای مسائل ارزیابی میکند. نتایج آن تا حد زیادی نشان میدهد که کودک قبلا چقدر تمرین داشته است … یعنی اینکه چقدر کودک فرصت حل مسئلههای مشابه را از قبل داشته است.» با این حال بسیاری از کارشناسان میگویند هر دو نوع آزمون میتواند شاخصهای ضعیفی برای ارزیابی توانایی حقیقی کودک باشند. ویویین کرکفیلد، معلم مهدکودک و مولف کتاب «به من بگو چطور! ایجاد خودباوری در کودک با مطالعه، کاردستی و آشپزی» میگوید، «اگر کودکی شب قبل از امتحان خوب نخوابیده یا در حال گذراندن دوران نقاهتِ سرماخوردگی خود باشد یا اتاقاش خیلی گرم باشد یا کودک دیگری مدام بازیگوشی کند و حواس او را پرت کند، آیا باز هم نتیجهی آزمون قابلاتکا خواهد بود؟».
دنیس فون روکل، رئیس سازمان آموزش و پرورش ملی در این مورد اظهار میکند که آزمونهای استاندارد تنها یک مقیاس سنجش موفقیت دانشآموز است و هیچوقت نباید بهعنوان تنها روش ارزیابی به حساب بیاید. او اضافه میکند، «یک آزمون تنها فقط میتواند اطلاعات خیلی کمی از عملکرد کودکتان به شما بدهد. ما، والدین و معلمها میدانیم که کودکان ما خیلی بیشتر از نمرهی آزمون در چنته دارند. به بیان دیگر، آزمونها تنها یکی از ابزارهای جعبه ابزار هستند. برای ساخت خانه به چکش نیاز دارید؟ بله، اما فقط با یک چکش نمیتوان خانهای را ساخت.»
اِون لاولیس میپذیرد که نمرهی آزمون در بالاترین حد خود حتی برای پیشبینی میزان احتمال موفقیت آتی نیز با محدودیت روبهروست. نمرهی آزمون در نشان دادن مواردی که آزمونها قادر به سنجششان نیستند، بیشتر میتوانند سودمند واقع شوند: توانایی درک نگرشها و دیدگاههای دیگران، خویشتنداری و پشتکار همه جزءِ آن خصوصیاتی هستند که برای موفقیت در مدرسه و زندگی اهمیتی حیاتی دارند. دکتر برنمان که تحقیقات گستردهای در زمینهی رشد شناختیِ زودهنگام در کودکان انجام داده، معتقد است، «معلمهای مهدکودکها بیشتر بر کودکانی توجه دارند که خصوصیات اجتماعی و عاطفی ضعیفتری دارند، در حالی که در فضاهای دانشگاهی چنین امری مصداق ندارد. در مهدکودکها بهجای مهارتهای ریاضی، علوم و زبانی، بیشترین توجه بر خصوصیات شخصیتی قرار دارد.»
قدرت والدین
مادر استیو جابز او را که فرزند ژنتیکی پدری سوریتبار است در کودکی به فرزندخواندگی پل رینهولد جابز و همسرش، کلارا درآورد. پدرخواندهی استیو از همان کودکی اصول ابتدایی الکترونیک را به او آموخت. شاید استیو در آن زمان نمیدانست که این آموزشها بعدا تا چه حد میتوانند برایش سودمند باشند. شاید همهی ما پتانسیل انجام معجزه داشته باشیم. لاولیس میگوید که هوش، 49 درصد ژنتیکی و 51 درصد انگیزشی است. دیگر متخصصان اتفاقا برعکس این ایده را پذیرفتهاند، محیط (بخوانید: تاثیر والدین) بیشترین تاثیر را در هوش کودک دارد. میشل ری میگوید، «فرض کنیم که کودکان باهوش، در شکم مادر خود باهوش به دنیا میآیند، اما من بارها و بارها دیدهام که همه فکر میکنند این کودک باهوش در آینده به سوپراستاری تبدیل خواهد شد ولی با گذشت زمان معلوم شد که این تصورات فقط خواب و خیال بودهاند. از طرفی دیگر، کودکی که هیچکس آیندهای برایش متصور نمیشد، با بلوغ خود به دستاوردهای فوقالعاده عظیمی دست مییابد». نمونهی بارز آن هم آلبرت اینشتین است که پدرش از کودکی او را کودن میدانست. برنمان اشاره میکند، «شاید هوش ژنتیکی باشد یا شاید هم کودک آن را از شما یاد بگیرد.» در ادامه خواهیم گفت که با چه کارهایی میتوانید به فرزندتان کمک کنید که علاوه بر کسب نمرات بهتر در مدرسه، اشتیاق بیشتری هم برای یادگیری پیدا کند. و خواهید دید که چگونه راهی برای تقویت هوش کودکان خود پیدا کنید.
حرف، حرف، حرف
یکی از راههای تقویت هوش کودکان صحبت کردن و کلنجار رفتن با کودک است. از کودک خود پرسشهای بدون پاسخ مشخص بپرسید. پرسشهایی که پاسخ به آنها مستلزم خلاقیت و استدلال است؛ مانند «وقتی که به ساحل دریا میرویم، چه میشود اگر برای خوردن بستنی توقف کنیم؟» برنمان معتقد است که این گونه پرسشها به کودک کمک میکند که روی دانستههای خود فکر کند و نظرش را بگوید. نگران این نباشید که فهم این پرسش متناسب با سن کم کودکتان نیست. به همین ترتیب نیز بهخاطر بهکار بردن واژههای نسبتا پیچیده نگرانی به دل خود راه ندهید. شاید کودک متوجه پرسشها نشود، اما اگر واژههای این پرسش را چند بار در زمینهی مرتبطی بهکار ببرید، بالاخره متوجه حرفتان میشود. جان شاتر، پدری از سیفورد نیویورک هنگام انجام فعالیتهای روزانهاش، بالاترین اولویت خود را صحبت با پسر 2 سالهاش، جک میداند. این پدر میگوید، «ما از ابزارها حرف میزنیم. من به جک نحوهی کار با خطکش تی، مته، متر نواری و چکش را نشان میدهم» ملیسا، مادر جک میگوید، «نتیجهی این کار فوقالعاده حیرتانگیز است. جک نام تمام ابزارها و موادی مانند تخته گچی، بتونه و لفاف محافظ (پارچهای که کف اتاق یا روی اثاثیه پهن میکنند تا هنگام نقاشی و کار کثیف نشوند) را میداند. حالا هم جک در حال یادگیری اندازهگیری، چپ و راست پیچاندن پیچگوشتی و رنگهای نقاشی است.»
مطالعه، مطالعه، مطالعه
یکی از راههای تقویت هوش کودکان مطالعه کردن است. تحقیقات دائما اثبات کردهاند که دسترسی به کتابها و وقت مطالعهی نوبتی تک به تک میتواند موفقیت در مدرسه را برای فرزندتان پیشگویی کند. کیم داونپورت، مدیر ارشد برنامه سازمان Jumpstart –سازمان ملی سوادآموزی زودهنگام در آمریکا- میگوید، «مطالعه مغز را تحریک میکند تا با جهان ارتباط برقرار کند و دانش پیشزمینهای دربارهی جهان بهدست بیاورد. مطالعه پایه و اساس هرگونه یادگیری است و کودک را قادر میسازد تا محتوای همهی زمینهها از جمله ریاضی و علوم را جذب کند و آنها را بهکار بگیرد.» ایجاد مدلی از عادات خوب مطالعه به کودک مزیت ارزشمندی میبخشد. وقتی کودک میبیند والدینش با علاقه و لذت مطالعه میکنند، این حس به وی نیز سرایت میکند. داونپورت میگوید، «از کودک خود بخواهید کنارتان روی مبل بنشیند و با هم به خواندن کتاب بپردازید. کتابها را بیرون و در سبد، طاقچه، قفسهی کتاب و میز چایخوری بگذارید تا در دسترس کودک باشد. کتابی را که میخوانید با کودک خود سهیم شوید و از او بخواهید که همین کار را انجام بدهد. با این روش نه تنها جرقهی مکالمه بین شما و کودکتان زده میشود، بلکه دامنهی واژگان و درک مطلب او نیز افزایش مییابد.
نتایج تمجید و تحسین
پشتکار از جمله خصوصیاتی است که کودکتان را نزد معلمها و بعدا کارفرماها عزیز میکند. ما در جایگاه فرهنگ برای کودکان هستیم ولی چنان خود را مشغول ایجاد فضایی برای خوشی کودکانمان میکنیم که حساب زمانی را که باید عملا صرف ایجاد شخصیتی خوب در آنها بشود، از دست میدهیم. میشل ری میگوید، «بچههای من هردو فوتبال بازی میکنند و هردو بوی خیلی بدی میدهند. با قضاوت روی تقدیرنامهها و مدالهایی که در اتاق خود ردیف میکنند، پیش خود فکر میکنید که این بچهها رونالدوی بعدی خواهند بود.» اگر دائما به شما بگویند که در رشتهی خود بهترین هستید، بهسختی میتوانید شکست را بپذیرید. وقتی این بچهها به مدرسه بروند و آنجا مشکلی پیش بیاورند، آنها خودشان را مقصر نمیدانند و به اشتباه خود اعتراف نمیکنند. استفانی روزالز، روانشناس آموزشی اهل کالیفرنیا میگوید، «حمایت صحیح و اصولی امری کلیدی است. نسبت به بچههایی که والدینشان دائما آنها را باهوش مینامند، بچههایی که برای حل مسئلهای مورد تحسین قرار میگیرند در مدرسه انگیزهی بیشتری از خود نشان میدهند. والدینی که بیدلیل کودک خود را باهوش میدانند، با این تحسینهای بیمورد اغلب موجب میشوند که فرزندشان وقتی نتوانست بهراحتی به هدفش دست پیدا کند، احساس سرخوردگی و ناکامی کند. بهجای تحسین و تمجیدهای افراطی مثل «تو یک ستاره هستی!»، به فرزندان خود فقط هنگام کسب موفقیت، تبریک بگویید و مثلا بگویید «از اینکه توانستی راه متفاوتی در پاسخ مسئله پیدا کنی، بهت افتخار میکنم.»
تشویق کنجکاوی
یکی دیگر از راههای تقویت هوش کودکان، این است که کنجکاویشان را حمایت و برانگیخته کنیم. برنمان میگوید، «پیشدبستانیها تقریبا علاقهی وافری به کنجکاوی دارند، اما وقتی بچهها بزرگتر میشوند، این حس کنجکاوی را از دست میدهند. با برانگیختن حس کنجکاوی آنها با موضوعات موردعلاقهشان، این میل را در بچههای خود بیدار نگه دارید. سوالاتی دربارهی بازی رایانهایشان بپرسید و در مورد آن با او صحبت کنید. حتی اگر فرزندتان روی گوشی خود Pokémon بازی میکند، مثل یک دوست با گفتوگو راجع به آن با فرزند خود صحبت کنید. وقتی بتوانید تعامل دوطرفهای را میان خود و کودکتان برقرار کنید، میتوانید حاصل آن را در کودک باهوشتری ببینید. خواهید دید که فرزندتان نیز شروع به پرسیدن سوالات میکند و دنبال موارد جالبتری میگردد که به شما نشان دهد. برای اینکه کودک خود را به خصوصیت دلخواه خود دربیاورید، باید زمان بگذارید و وقت بیشتری با کودکتان صرف کنید؛ بهعنوان مثال به موزه بروید یا نمایش جالبی را با هم تماشا کنید. به فرزند خود بگویید که از کجای آن خوشتان آمد و چرا آن را دوست داشتید. ریچ براون، پدر دو فرزندی که در نیویورک زندگی میکند، سابقا حتی جمعهها هم کار میکرد. برای اینکه علایق خود را با پسرش اریک در میان بگذارد، وقتی اریک در مدرسهی دبستانی بود، گاهی به دنبال پسرش در مدرسه میآمد و او را با خود به موزه میبرد. معلمهای اریک بهاتفاق از این بابت رضایت داشتند، چون روز بعد اریک دربارهی چیزهایی که یاد گرفته بود برای بچههای کلاس تعریف میکرد. آقای براون راجع به اریک میگوید، «اریک این روزها خودش را کارشناس میدانست و همین امر در طول این سالها موجب شد که اعتماد و علاقهاش برای یادگیری بیشتر تقویت بشود.»
غنیمت شمردن لحظاتِ مناسب آموزش
روزالز میگوید که میتوانید مهارتهای مدرسهای فرزندتان را در طول روز هم تقویت کنید. فرض کنید با فرزندتان از کنار یک آسیاب بادی رد میشوید. بهجای اینکه به فرزند خود بگویید، «هی، یه آسیاب بادی!»، میتوانید چنین سوالی بپرسید: «بهنظرت آسیاب بادی چیکار میکنه؟». با تشویق مشاهدهی جزئیات به فرزند خود کمک میکنید که مانند کلاس مدرسه دانش جدیدی یاد بگیرد. وقتی با فرزندتان به فروشگاهی میروید، میتوانید از همین فرصت برای گسترش دایرهی واژگان، مهارتهای ریاضی و ذکاوت مالی فرزند خود نیز استفاده کنید. اگر از فرزند دوسالهی خود بخواهید که نام میوههایی را که در پاکت میگذارید، بگوید. از فرزند سهسالهی خود بخواهید که دنبال کنسرو نخود سبز بگردد و به فرزند پنجسالهی خود بگویید که نام خوراکی موردعلاقهاش را روی کاغذ بنویسد. بچههای بزرگتر میتوانند قیمتها و اندازهها را مقایسه کنند و کوپنهای خرید را مرتب کنند. سارا براون، معلم پیشدبستانی در لسآنجلس تعریف میکند که توانسته بچههای دوسالهی مهدکودک را به نقاشی سیبها، موزها و هویجهای باریک علاقهمند کند. وقتی همین شاگردها به گروه بچههای چهارساله رسیدند، سارا متوجه شد که شاگردهای نقاش سابقاش حالا مهارتهای پیشنوشتاری بهتری نسبت به دیگر بچههای همسال خود دارند.
فرزندانتان از نظر بهرهی هوشی چه پیشرفته باشند چه معمولی، بهترین کاری که میتوانید برای رشد آنها بکنید این است که بچههای خود را در فعالیتها مشارکت بدهید. بردن بچهها به این سفر خودیابی میتواند محرکی برای رشد نبوغ و هوش آنها باشد. خلاصه بگویم: بهترین خواستهی شما برای فرزندتان چیست؟ خوشبختی؟ لذت؟ اعتماد؟ محبوبیت؟ بهتر است همهی این ایدهها و خواستهها را کنار بگذارید. هدفتان باید این باشد که به کودک خود کمک کنید تا پتانسیل خود را به بهترین شکل ممکن بروز بدهد، مگر نه؟ اگر متن را از ابتدا تا اینجا کاملا خوانده باشید، در راه درستی افتادهاید.
درسهایی از استیو جابز، قهرمان بیبدیل Apple برای آموزش کودکانتان
به کار خود عشق بورزید. واضح است که شور و اشتیاق، محرکی برای نبوغ استیو جابز بود و او این خصوصیات را مدیون والدیناش است. پل و کلارا جابز فرزند خود را در محیطی مملو از حمایت و بدون مداخلهجویی بار آوردند. وقتی کودکان اجازه تجربه و آزمایش پیدا کنند، خلاقیت در آنها جریان مییابد.
تفکر متفاوت. استیو هیچگاه وضعیت موجود را نپذیرفت. دفعهی بعدی که فرزندتان باید پروژهای را انجام بدهد، به او کمک کنید که غیر از اولین ایدهای که به ذهنش میرسد، حداقل دو راه دیگر هم برای حل مسئلهی پروژه پیدا کند.
شناخت صحیح. کمالگرایی استیو جابز محرکی برای پیشبینی و آیندهنگری او در تولید محصولات محبوب و دوستداشتنیاش بود. در برابر وسوسهی خود در بیان تملق و تحسین همهی کارهای فرزندتان مقابله کنید. در این صورت فرزندتان یاد میگیرد که پشتکار داشته باشد.
منبع دریافت این مطلب : وب سایت چطور