25 رفتار که باید به کودکتان بیاموزید !

این 25 مورد خلاصه آدابی است که کودک تا 9 سالگی باید یاد گرفته باشد:

1- هنگامی چیزی را می‌خواهی بگو: "لطفا".

2- هنگامی چیزی به تو می‌دهند، بگو: "متشکرم."

3- هنگامی که بزرگترها با یکدیگر حرف می‌زنند، میان حرف آنها نپر، مگه اینکه مسئله‌ای فوری مطرح باشد. آنها حواس‌شان به تو هست و وقتی حرف‌شان تمام شد به تو پاسخ خواهند داد.

4- اگر لازم است که توجه کسی را فورا جلب کنی، گفتن عبارت "ببخشید" مودبانه‌ترین راه برای وارد شدن به مکالمه است.

5- اگر کوچکترین تردیدی درباره انجام کاری داری، اول از پدر و مادر اجازه بگیر تا بعد پشیمان نشوی.

6- دیگران علاقه‌‌ای به دانستن اینکه تو از چه چیزهایی بدت می‌آید، ندارند. نظرات منفی‌ات را برای خودت، یا بین خود و دوستانت نگهدار، و دائم به بزرگترها نق نزن.

7- در مورد خصوصیات جسمی دیگران اظهار نظر نکن، مگر اینکه بخواهی از آنها تعریف کنی که باعث می‌شود آنها خوششان بیاید.

8- هنگامی دیگران از تو می‌پرسند، حالت چطور است، به آنها پاسخ بده و بعد حال آنها را هم بپرس.

9- هنگامی در خانه دوستت هستی، به یاد داشته باش که از والدین دوستت به خاطر اجازه دادن به رفتن به خانه آنها تشکر کنی.

10- اگر دری بسته بود، پیش از وارد شدن، ابتدا به در ضربه بزن، و منتظر بمان تا ببین پاسخی داده می‌شود یا نه.

11- هنگامی که تلفن می‌زنی، اول خودت را معرفی کن و بعد بپرس آیا می‌توانی با شخص مورد نظرت صحبت کنی یا نه.

12- به دیگران احترام بگذار و اگر به تو هدیه‌ای دادند، بگو: "متشکرم." به جای ای‌میل زدن، نوشتن یک نامه دست‌نویس تشکر بسیار موثر است.

13- در مقابل بزرگسالان از کلمات ناشایست استفاده نکن. آنها خودشان همه این کلمات را بلدند و استفاده تو از این کلمات باعث ملال و ناخشنودی آنها می‌شود.

14- افراد را با نام‌های تحقیرآمیز صدا نزن.

15- دیگران را به هیچ دلیلی مسخره نکن. این کار باعث می‌شود در نظر دیگران آدم ضعیفی به نظر برسی، و دست انداختن دیگران کار نادرستی است.

16- حتی اگر یک بازی یا مراسم برایت خسته‌کننده است، آرام بنشین و خودت را علاقمند نشان بدهد. بازیکنان یا نمایش‌دهندگان دارند حداکثر تلاش‌شان را می‌کنند.

17- اگر به کسی تنه زدی، فورا بگو "ببخشید."

18- هنگام سرفه یا عطسه کردن دهانت را بپوشان و در جلوی دیگران فین نکن.

19- اگر می‌خواهی از دری عبور کنی، ببین آیا می‌توانی در را باز نگهداری تا کسی دیگری هم از آن رد شود.

20- اگر به پدر و مادر، معلم یا همسایه‌‌ای برخوردی که دارد کاری را انجام می‌دهد، از او بپرس کمک می‌خواهد. اگر جواب مثبت بود، به او کمک کن- به این ترتیب ممکن است چیز جدیدی یاد بگیری.

21- هنگامی که بزرگسالی از تو تقاضای انجام کاری را کرد، با روی گشاده و بدون نق زدن به او کمک کن.

22- هنگامی که کسی به تو کمک کرد، بگو: "متشکرم." این شخص احتمالا بار دیگر هم به تو کمک خواهد کرد. این امر به خصوص در مورد معلمان مصداق دارد!

23- از وسائل غذا خوردن درست استفاده کن. اگر نمی‌دانی که چطور با این وسائل غذا بخوری، از پدر و مادر تقاضا کن به تو آموزش دهند، یا دقت کن آنها از این وسائل چطور استفاده می‌کنند.

24- هنگام غذا خوردن روی ران‌هایت دستمال سفره بگذار و از آن برای پاک کردن دهانت در هنگام لزوم استفاده کن.

25- برای برداشتن چیزها از روی میز غذا خم نشو؛ از دیگران تقاضا کن آن را به تو رد کنند.

منبع دریافت این مطلب : بیتوته

تنبیه جسمانی آری یا خیر؟

احمدرضا سلامتی کارشناس روان شناسی ، اظهار داشت: تنبیه در صورتی می تواند موثر باشد که به شکل سوء رفتار به خصوص جسمانی اعمال نشود.

وی افزود: تنبیه به معنای حذف تشویق و رفتارهایی با محرک آزاردهنده به منظور اصلاح کودک و کاهش دادن رفتار نامطلوب است و میتواند به اشکال مختلف مانند نگاه خشم آلود،محروم کردن از بازی های مورد علاقه 9 گردش و توبیخ و باشد که مشخصا تنبیه جسمانی در آن جایی ندارد.

معاون سازمان توان بخشی قربانیان خشونت، تصریح کرد: هدف از تنبیه اصلاح رفتار کودک بوده اما در اغلب موارد علت تنبیه مشکلات شخصیتی خود والدین است که صورت تنبیه فیزیکی میگیرد در واقع پدر یا مادر به دنبال راهی برای تخلیه ی احساس منفی خود هستند و کودک قربانی خشم آن ها قرار می گیرد.

سلامتی ادامه داد: از منظر سازمان های بین المللی مانند سازمان بهداشت جهانی و سازمان های داخلی حمایت از کودکان تنبیه جسمی یا فیزیکی از مصادیق خشونت علیه کودک است که باید مردود شناخته شود.

منبع دریافت این مطلب : باشگاه خبرنگاران جوان

جیغ زدن کودک را جدی نگیرید!

محمود بیات روان شناس و مشاور ، اظهار داشت: جیغ های کودک در ماه های اولیه زندگی حکم یادگیری و تجربه کردن را دارد ولی معمولا زمانی که توانایی سخن گفتن را نداشته باشد برای بیان احساسات درونی خودش همچنین شنیدن و سنجیدن عکس العمل اطرافیان اقدام به این کار می کند.

وی تصریح کرد: والدین باید با برخورد آرام این پیام را به کودک بدهند که با فریاد زدن کاری از پیش نبرده و به خواسته اش نمی رسد.

بیات گفت: پرت کردن حواس کودک از آن موضوع در زمان انجام فریاد زدن یکی دیگر از راه های برخورد با جیغ کودکان است ولی هر چه به دو سالگی نزدیک تر می شود، امکان گفت و گو با وی در مورد هیجاناتش بیشتر فراهم خواهد شد.

این روان شناس در پایان بیان کرد: هرگز جواب نه خود را با جیغ کودک به بله تبدیل نکنید و نسبت به آن بی تفاوت باشید زیرا به محض اینکه او بفهمد با این کار والدینش را کلافه می کند و مجبور به کوتاه آمدن و انجام خواسته اش می شوند، پس می آموزد که فریاد زدن راحت ترین راه برای دسترسی به اهدافش است.

منبع دریافت این مطلب : باشگاه خبرنگاران جوان

چگونه فرزندان باهوش تری تربیت کنیم؟

والدین همواره به دنبال این هستند که از بهترین روش ها و تکنیک‌ها تربیتی برای پرورش کودکان خود استفاده کنند. آنها نگران این هستند که چگونه فرزندانی باهوش و سالم داشته باشند؟ چگونه با آنها رفتار کنند و در زمانه‌ای که علم و فناوری با سرعت بالایی در حال پیشرفت است، چگونه هوش فرزندان خود را به بهترین نحو پرورش دهند؟ دانشمندان با سال‌ها تحقیق و مطالعه‌ی رفتار کودکان به یک اصل اساسی برای تربیت فرزندان باهوش دست پیدا کردند.

نکته‌ی اصلی در تربیت فرزندان باهوش این است که هیچ گاه نباید هوش آنها را تشویق کرد. طبق نتایج تحقیقاتی سی ساله که به صورت یک گزارش در مجله‌ی Scientific American منتشر شده است، هوش و ذکاوت بوسیله‌ی شکست‌های متمادی به دست می‌آید. به عبارت دیگر به منظور پرورش هوش یک فرد، بهتر است که در فرآیند یادگیری او، احتمال شکست نیز گنجانده شود.

کودکانی که تصور می‌کنند باهوش هستند، کمتر برای پیشرفت تلاش می‌کنند و جایی برای رشد ندارند. در مقابل، کودکانی که با حالتی تسلط گرا و با رفتارهای مدیرانه تربیت می‌شوند، به این نکته می‌رسند که هوش، بیش از همه بوسیله‌ی امتحان کردن و تلاش زیاد به دست می‌آید. آنها به این نکته واقف می‌شوند که هوش، استعدادی ثابت و غیر قابل پیشرفت نیست و همیشه می‌توان آن را بهبود بخشید.

باور داشتن به این که می‌توانیم پیشرفت کنیم، نکته‌ی اساسی در پیشرفت است. افرادی که مطمئن هستند می‌توانند هوش و ذکاوت خود را با کار بیشتر پیشرفت دهند، مطمئنا در این مسیر موفق خواهند شد. کودکانی که با باور به این که شکست خوردن جزئی از پیشرفت است، تربیت می‌شوند، در ادامه‌ی مسیر زندگی نیز موفق‌تر خواهند بود و در برابر مشکلات زندگی با انعطاف بیشتری برخورد می‌کنند چرا که مشکلات و شکست‌ها ر اشانس بزرگی برای پیشرفت می‌دانند.

به منظور تشویق کودکان برای پیشرفت شخصی، بهترین کار حفظ اعتدال در تشویق آنها است. والدین نباید تنها زمانی که کودکان موفق می‌شوند، تلاش آنها را ستایش کنند. در این حالت، فرزند تصور می‌کند که تنها باید در کارها موفق شود و جای هیچ‌گونه شکست و اشتباهی را در فعالیت‌هایش متصور نمی‌شود. در نتیجه هر شکست برای او دردآور و تحربه‌ای تلخ می‌شود.

در واقع، به منظور تربیت فرزندانی که از شکست‌های خود نترسند، بهتر است در زمان شکست نیز آنها را به خاطر تلاششان تشویق کنیم. سعی کنید فرزندان خود را مجبور به انجام ریسک کنید. آنها نباید از ریسک کردن و اشتباه کردن بترسند. در نتیجه آنها یاد می‌گیرند که نیازی نیست همیشه کارها را عالی انجام دهند و در صورت شکست خوردن سرخورده نخواهند شد.

منبع دریافت این مطلب : فرادید

جیغ زدن کودک را جدی نگیرید!

محمود بیات روان شناس و مشاور ، اظهار داشت: جیغ های کودک در ماه های اولیه زندگی حکم یادگیری و تجربه کردن را دارد ولی معمولا زمانی که توانایی سخن گفتن را نداشته باشد برای بیان احساسات درونی خودش همچنین شنیدن و سنجیدن عکس العمل اطرافیان اقدام به این کار می کند.

وی تصریح کرد: والدین باید با برخورد آرام این پیام را به کودک بدهند که با فریاد زدن کاری از پیش نبرده و به خواسته اش نمی رسد.

بیات گفت: پرت کردن حواس کودک از آن موضوع در زمان انجام فریاد زدن یکی دیگر از راه های برخورد با جیغ کودکان است ولی هر چه به دو سالگی نزدیک تر می شود، امکان گفت و گو با وی در مورد هیجاناتش بیشتر فراهم خواهد شد.

این روان شناس در پایان بیان کرد: هرگز جواب نه خود را با جیغ کودک به بله تبدیل نکنید و نسبت به آن بی تفاوت باشید زیرا به محض اینکه او بفهمد با این کار والدینش را کلافه می کند و مجبور به کوتاه آمدن و انجام خواسته اش می شوند، پس می آموزد که فریاد زدن راحت ترین راه برای دسترسی به اهدافش است.

منبع دریافت این مطلب : باشگاه خبرنگاران جوان